بسم الله الرحمن الرحیم
راستش از طرفی احساس حقارتم به من اجازه وصیت نامه نوشتن نمی دهد و از طرف دیگر احساس مسئولیت مرا وادار به وصیت نامه نوشتن می کند. پس تنها هر آنچه که اکنون در فکرم خطور می کند به قلم می آورم. باشد که برایم طلب آمرزش کنید.
ای محترم نفسی که وصیتم را می خوانی! اگر به این اندیشه ای که من خاک شدم ،من نیز به این اندیشه فرو رفته ام که وصیتم را برای خاک می نویسم.
پس اندکی به این محفل بیاندیش که چگونه خاکی به خاک وصیت می کند. آنگاه در خواهی یافت که ما در قالب خاکیم نه خاک .
مرغ باغ ملکوتیم نیم از عالم خاک دوسه روزی قفسی ساخته اند از بدنم
تنگ و تاریکی قبر را در نظر آور و چگونه مردن را انتخاب کن و چگونه زیستن را از تاریکی قبر بیاموز، به عظمت خدا پی ببر، حقیری خود را مشاهده خواهی کرد و در اینجاست که آدمی حاضر می شود هزاران بار در راه پروردگارش جان دهد.